سپندارمذگان روز عشق ایرانی

کی میگه این مطلبی که می خوام بگم ربطی به یاد گیری زبان ندارد؟ برای یادگیری هر زبانی اول باید با آداب و فرهنگ آن زبان آشنا شد.

اقوامی که در تاریخ از جایگاه شامخی برخوردارند،کسانی هستند که توانسته اند به شیوه مؤثرتری خود، فرهنگ و اسطوره های باستانی خود را معرفی کنند. 

ملت ایران از جمله ملت هایی است که زندگی اش با جشن و شادمانی پیوند فراوانی داشته است، به مناسبت های گوناگون جشن می گرفتند و با سرور و شادمانی روزگار می گذرانده اند. این جشن ها نشان دهنده فرهنگ، نحوه زندگی، خلق و خوی، فلسفه حیات و در کل جهان بینی ایرانیان باستان است.

سپندارمذگان یکی از جشنهای ایران باستان است که  ریشه در آیین زرتشت دارد. سپندارمذگان روز جشن عشق ، دوستی و زمین در فرهنگ ایران باستان است. قدمت آن به شاهنشاهی هخامنشی ، اولین امپراتوری پارس برمی گردد. سپندارمذگان نام یکی از هفت امشاسپند یا فرشته های بزرگ است که توسط اهورامزدا، حامی زمین و آخرین ماه سال اسپند در تقویم ایران ایجاد شده است.

سپندارمذگان که به معنی صبر ، فروتنی و خلوص است ، به عنوان منبع زنده حیات و باروری انسان حامی زمین است. در دربار آسمانی ، او کنار اهورامزدا می نشیند و امور زمین را می بیند. به گفته اوستا وقتی کشاورزان روی خاک کار می کنند و از گاو مراقبت می کنند یا وقتی کودکی به دنیا می آید ، سپندارمذ با خوشحالی آنها را برکت می دهد. در مقابل ، او از دیدن افراد شرور که روی زمین راه می روند دلخور است ، اما آنها را تحمل می کند و به همین دلیل او نماد صبر است.

طبق تاریخ اساطیری ایران و متون ساسانی ، جنگی بین ایران و توران در زمان منوچهر آغاز شد. پادشاه توران،  افراسیاب ایرانیان را از آب محروم می کند. برای خنثی کردن عمل افراسیاب و نجات ایرانیان سپندارمذ به شکل  یک دوشیزه زیبا که یک ردای باشکوه بر تن کرده در مقابل افراسیاب ظاهر می شود. افراسیاب عاشق او می شود و او افراسیاب را فریب می دهد. سپندارمذ او را مجبور می کند تا اجازه دهد آب در ایرانشهر جاری شود و هنگامی که از نجات ایرانی ها اطمینان حاصل می کند به قلب زمین برمی گردد.

روز پنجم اسفند (25 فوریه) در تقویم ایران به نام وی نامگذاری شده است و عید بزرگی در این روز برگزار می شد که روز گرامی داشت زنان نیز بود.جالب است بدانید که این روز در تقویم جدید ایرانی دقیقا مصادف است با ۵ اسفند، یعنی تنها چند روز پس از ولنتاین فرنگی!

در این روز، زنان و دختران بر تخت سلطنت می نشستند و مردان و پسران مجبور بودند از آنها اطاعت کنند و برای آنها هدیه و کادو بیاورند. به این ترتیب به مردان یادآوری می شد که زنان را تحسین کنند و به آنها  احترام بگذارند.

جوانان ایرانی روز ولنتاین را جشن می گیرند حتی اگر مقامات این جشن را به عنوان بخشی از “فرهنگ منحط غربی” ممنوع کرده باشند.

بزرگداشت سالانه ۱۴ فوریه، روز ولنتاین ، که گفته می شد به نام یکی از اولین شهیدان مسیحی نامگذاری شده در سالهای اخیر در ایران و دیگر کشورهای خاورمیانه محبوب شده است.

چند سالی ست در حوالی سپندارمذگان و ولنتاین فرنگی که با هم چند روز بیشتر فاصله نداردند هیاهو و هیجان را در خیابان های ایران می بینیم. مغازه های اجناس کادوئی لوکس و فانتزی غلغله می شوند.

در روز سپندارمذگان در ایران کافی شاپ ها و رستوران ها مملو از پسران و دختران است که با عزیزانشان جشن می گیرند و هدایایی با رنگ قرمز و  موضوعات عاشقانه رد و بدل می کنند.

 واکنش های شدید جمهوری اسلامی نسبت به این مراسم، انگیزه ای برای گسترش فرهنگ غربی در میان ایرانیان است.

Sepandarmazgan, Persian Valentine’s Day 

Sepandarmazgan is an ancient Persian festival with Zoroastrian roots, the day for celebrating love, friendship and earth in ancient Iranian culture. It dates back to the Achaemenid Empire, the first Persian Empire.  Sepandarmazgan is the name of one of the seven Amshaspands or Archangels created by Ahuramazda, the patron of Earth and the last month of the year Espand in Iranian calendar.

Sepandarmaz which means patience, humbleness and purity is the patron of the Earth as the living source of human life and fertility. In the heavenly court, she sits next to Ahuramazda and sees about the affairs of the Earth. According to Avesta when farmers work on soil and look after cattle or when a child is born, Sepandarmaz joyfully blesses them. In contrast she is offended on seeing evil people walking on the earth, but she bears and endures them and that is why she is the symbol of patience.

According to mythological history of Iran and Sassanid texts, a war breaks between Iran and Turan under the reign of Manouchehr. The Turanian king Afrasiab deprives Iranians from water. To nullify his action, and to save Iranians Sepandarmaz appears to him as a beautiful maiden clad in a majestic robe. Afrasiab falls in love with her and woo her. Sepandarmaz forces him to let water flow in Iranshahr and being assured that Iranians are saved she goes back to the heart of the earth.

The fifth day of Esfand (February 25) of Iranian calendar is named after her and a great feast used to be held on this day which was the day of cherishing women as well.

On this day, women and girls sat on the throne and men and boys had to obey them and bring them presents and gifts. In this way, men were reminded to acclaim and respect women.

Iranian youth are celebrating Valentine’s Day even though authorities have banned the celebrations as part of “decadent Western culture.”

Coffee shops and restaurants are crowded with boys and girls celebrating with their loved ones and exchanging red-colored, romance-themed presents.

The annual Feb. 14 homage to romance,Valentine’s day, which tradition says is named after an early Christian martyr, has become popular in recent years in Iran and other Middle East countries.

The backlash in the Islamic Republic is part of a drive against the spread of Western culture.

Comment below and share your personal thoughts and knowledge about Sepandarmazgan with us by answering the following questions.

1. What is the Persian name for Valentine and when is it celebrated?
2. When does Sepandarmazgan date back?
3. What type of a celebration is it? In which religion does it have roots?
4. What were cherished in ancient Iranian culture on Sepandarmazgan’s day?
5. Why does Islamic Republic ban Valentine?
6. Islamic Republic bans Valentine. Do you agree or disagree? Why?